Հանգանակում մեր խմբային թերապիայի հանդիպումները մասնակիցներին տրամադրում են ապահով եւ վստահելի տարածք, որտեղ նրանք կարող են ազատորեն խոսել, հիշել, կիսվել և մխիթարություն գտնել միմյանցից: Հոգեբան, հոգեթերապևտ դոկտոր Անահիտ Լալայանի ղեկավարությամբ այս սեանսները տալիս են հուզական աջակցություն, բուժում և ապահովում միասնականության զգացում։
Վերջին երկու հանդիպումների ընթացքում դոկտոր Լալայանը առաջարկեց, որ մասնակիցները իրենք ընտրեն քննարկման թեման։ Նրանց ընտրությունն անկեղծ էր և խորապես իմաստալից՝ Հավատք։
Զրույցները հոսում էին անկեղծությամբ, խորը ցավով և իմաստությամբ։ Մասնակիցները խոսեցին հավատքի մասին՝ հավատք Աստծուն, հավատք կյանքին և՝ ամենակարևորը, հավատք իրենց ներքին ուժին, հատկապես դժվար պահերին։ Շատերը հիշեցին այն պահերը, երբ հենց այդ ներքին հավատն էր օգնել հաղթահարելու ցավը, կորուստը և անորոշությունը։
Մթնոլորտը ջերմ էր ու հարգալից՝ լցված փոխադարձ ըմբռնումով։ Նույնիսկ նրանք, ովքեր սովորաբար քիչ են խոսում, այս անգամ իրենց անվտանգ և խրախուսված զգացին՝ ձևավորելով վստահության և հուզական աջակցման շրջան։
Ահա սեանսների ընթացքում հնչած մի քանի մտքեր․
«Հավատքը պահեց ինձ, երբ ամեն ինչ անորոշ էր»։
«Երբ կորցնում եմ ուժերս, հիշում եմ, որ Աստված երբեք չի լքել ինձ։ Դա ուժ է տալիս»։
«Հասկանում եմ, որ ինքն իրեն հավատալն էլ է հավատք՝ դա նշանակում է ճանաչել սեփական ուժդ եւ արժեքդ»։
«Նույնիսկ ամենադժվար պահերին մեր ներսում փոքրիկ հույս կա, որը ասում է՝ վաղը կարող է ավելի լավ լինել»։
«Այսօր ծանր սրտով էի եկել, բայց մյուսներին լսելով թեթևացա։ Մենք միմյանց ուժ ենք տալիս»։
Հուզական բացմանն աջակցելու համար կինեզիթերապևտ Անուշ Շեքյանը խմբի հետ կատարեց ձեռքի մատների մանր մոտորիկայի զարգացման համար նախատեսված պարզ, բայց արդյունավետ վարժություններ։ Վարժությունները բերեցին հանգստություն, ներկայության զգացում և ուշադրության կենտրոնացման ընդհանուր պահ։
Հանդիպման ավարտին մեր երիտասարդ կամավորուհի Անուշ Կասյանը խմբի համար բուրումնավետ թեյ պատրաստեց, և բոլորը միասին վայելեցին թեյն ու քաղցրավենիքը։ Այս փոքր, սրտանց հյուրասիրությունը հավելեց օրը հատուկ ջերմությամբ՝ բոլորին տալով հոգատարության և գնահատված լինելու զգացում։
Այսպիսի մեղմ, անկեղծ փոխանակումները կրկին ցույց են տալիս, որ համայնքը ամենահզոր բալասանն է։ Դոկտոր Լալայանի առաջնորդությամբ խումբը վերագտավ մխիթարող ճշմարտությունը․ հավատքը՝ լինի դա հոգևոր, թե անձնական, մի բան է, որ մենք կարող ենք զարգացնել միասին։
Հանգանակում մենք շարունակելու ենք ստեղծել այնպիսի միջավայր, որտեղ մեր տարեց շահառուները կարող են ազատ խոսել, լսված լինել և զգալ հուզական կապը։ Ամեն հանդիպում հիշեցնում է, որ բուժումը գալիս է ոչ միայն թերապիայից, այլև բարությունից, պատմությունների փոխանակումից և այն մարդկանց ներկայությունից, ովքեր իսկապես լսում են։
